برچسب زنی منفی به عنوان عامل مهم روان شناسی در تدریس به فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی

برچسب­زنی به عنوان یکی از متغیرهای روان­شناختی ممکن است تاثیر درازمدتی بر زندگی ما بگذارد و همچنین بنا به نظر ارکل (2009)، دستاوردهای علمی دانش­آموزان ممکن است بر اثر برچسب­زنی معلم به صورت جدی تضعیف گردد. اما علیرغم این قضیه، پژوهش­های اندکی در باره عواقب برچسب­زنی منفی به صورت کلی در زمینه­های آموزشی و به ویژه در کلاس­های آموزش زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی صورت پذیرفته است. پژوهش حاضر کوششی است برای بررسی وجود احتمالی برچسب­زنی منفی و اینکه چگونه چنین برچسب­هایی در نهایت بر توان علمی/روان­شناختی دانش­آموزان تاثیرگذار است. به سبب آنکه قراردادن واقعی دانش­آموزان در معرض تجربه برچسب­زنی منفی میسر نبود، از 100 نفر آزمودنی پژوهش خواسته شد که درباره آینده علمی/ اجتماعی یک دانش­آموز خیالی که برچسب خواندن پریشی خورده است نظر بدهند (هانت، 2006).   همچنین از آن ها خواسته شد به پرسشنامه تعدیل شده 11 موردی ( موانیا و موالا، 2013) در باره تجربه برچسب خوردن خود پاسخ دهند. از شرکت­کنندگان همچنین خواسته شد پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) را پاسخ دهند تا مشخص شود که آیا رابطه­ای بین تجربه برچسب خوردن و عزت نفس آنها و گزارش دستاورد علمی آنها وجود دارد یا خیر. سپس داده­های گرد آوری شده از طریق نرم افزار اس پی اس اس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که برچسب­زنی منفی معلم به صورت معنی­داری با عزت نفس دانش­آموزان، توان علمی آنها و زندگی/انتظارات/موفقیت آینده آنها رابطه دارد. پژوهش حاضر کاربردهای مهمی  برای آموزش معلمان دربردارد چرا که نتایج نشان داد عواقب منفی برچسب­زنی در زمینه آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی باید بیشتر مورد توجه قرارگیرد.